Góry Orlickie

Od 28 grudnia 1969 r. Góry Orlickie zostały ogłoszone obszarem chronionego krajobrazu, w skład którego wchodzi 19 lokalnych terenów objętych szczególną ochroną o całkowitej powierzchni 415 ha.
Całe pasmo górskie otacza kotlinę wyznaczając zarazem jej naturalne granice. Góry Orlickie znajdują się na północnowschodnim krańcu Czech, jest to pasmo ciągnące się przez ponad 50 km, a jego wierzchołki sięgają ok. 1 000 m n.p.m.
Na obszarze Gór Orlickich występują różnego typu skały (łupki łyszczykowe, zlepieńce, piaskowce), które powstały z osadów morskich z okresu proterozoiku. Wszystkie wyższe poziomy tego pogórza zostały wymyte na skutek erozji wywołanej przez wodę, zachowały się jedynie partie, które znalazły się na dużych głębokościach i na skutek działania wysokich temperatur przeszły kolejne przeobrażenia. Te skały są nazywane łupkami krystalicznymi i wraz ze skałami magmowymi tworzą obecne Góry Orlickie.
Góry Orlickie dzielimy na trzy części: Pogórze Deštenskie (Deštenská hornatina), Pogórze Mladkovskie (Mladkovská hornatina) i Pogórze Bukohorskie (Bukohorská hornatina). Najwyższym szczytem jest Wielka Desztna (Velká Deštná) o wysokości 1 115 m n.p.m.
Prawie wszystkie grzbiety górskie są skierowane na północny i południowy wschód i znacząco wpływają na tutejszy klimat. Na obszarze Gór Orlickich przeważają wiatry zachodnie, średnia roczna temperatura oscyluje wokół 5 °C.